İsmail Kumbuzoğlu’nun Fotoğrafçılık Serüveni
1975 yılında Rize’de öğretmenlik yapmaya başlayan İsmail Kumbuzoğlu, bu mesleği icra ettikten sadece iki yıl sonra memleketi Trabzon’un Çaykara ilçesine bağlı Karaçam köyündeki okula müdür olarak atanmıştır. Eğitim hayatına olan tutkusu ile birlikte, fotoğrafçılık alanında kendini geliştirmek amacıyla bir kursa katılarak eğitim almaya başlamıştır. 1985 yılında edindiği fotoğraf makinesiyle, arkadaşlarının ve yerel esnafın fotoğraflarını çekmeye başlayan Kumbuzoğlu, bu süreçte açtığı küçük işletme ile hem ek gelir elde etmiş hem de fotoğrafçılığın inceliklerini öğrenmiştir.
Kumbuzoğlu, müşterilerinin vesikalık fotoğraflarını birikim yaparak iş yerinin duvarına asmaya başlamış ve bu merakını 1988 yılında geldiği Karapürçek’te açtığı dükkanda da sürdürmüştür. Çektiği vesikalık fotoğraflar arasında zaman içerisinde hayatını kaybeden müşterileri de yer almaktadır. Bu durum, onun için hem bir hüzün hem de bir değer kaynağı olmuştur.
“Bu kadar güzel şeylerle karşılaşacağımı hiç tahmin etmemiştim”
Kumbuzoğlu, “1986 yılında ilçemde bir dükkan açtım ve neredeyse 40 yıldır burada fotoğrafçılık yapıyorum. Aklıma nereden düştü bilmiyorum ama her çektiğim fotoğraflardan, müşterilerden birer tane rica ediyordum. İstek üzerine kendileri de bunu memnuniyetle kabul ediyorlardı. Birer tane fotoğrafı kenara koydum ve albümü düzenlemeye karar verdim. Ancak bu albümü düzenlerken bu kadar ilgi ya da ileride bu kadar güzel şeylerle karşılaşacağımı hiç tahmin etmemiştim. İlk başta meraktan başladı. Yakınlarını kaybedenlerin de fotoğrafları var bu albümlerde; onların sayesinde bu albümün ne kadar değerli olduğunu anladım.” şeklinde ifade etmektedir.
Ayrıca, Kumbuzoğlu, “Fotoğraf çekilmeye geldikleri esnada, insanlar albüme bakıyorlar ve hayatını kaybeden yakınlarını gördüklerinde cep telefonları ile o fotoğrafları çekiyorlar. Hatta bazı çocuklar geliyor, ‘Amca, fotoğraflara bakabilir miyiz?’ diye soruyorlar. Ben de memnuniyetle karşılıyorum. 40 yılın sonunda oluşturduğum bu manzarayı izlemek bana büyük bir haz veriyor.” diyerek, bu sürecin kendisi için ne kadar değerli olduğunu vurgulamaktadır.
